نمی‌دانم  برای نیمه دوم  زندگی‌ام  چه اتفاقی افتاده  که دیگر فرقی  ندارد زمین‌گرد باشد یا مربع، مثلث باشد یا خط مستقیم  و یا ساعت به جایی اینکه از سمت چپ به راست حرکت کند از راست به چپ بچرخد.  حوصله آشنایی با فرد  جدیدی را ندارم. از آن طرف دیگر قضیه  دوست داشتم  در این سال‌های باقیمانده از زندگی‌ام  تمام بدهی‌های خودم را به خودم  پرداخت کنم  و زندگی را …

مشاهده

کنار کافی‌شاپی که دیگر بعد از سال‌های سال پاتوق من شده بود، مخصوصاً آن میز و صندلی گِرد لهستانی‌اش که در آن تنها کنج کافه جا خوش کرده بود و هر کس دنبال من بود باید آن جا من را می‌جست، یک مغازه دنج و کوچک فروش ساز موسیقی بود. محسن  با آن سر تراشیده و ریش‌بلندش که بهار تا زمستان شال آبی  به‌دور گردنش می‌انداخت و گاه‌گاهی کلاه لئونی …

مشاهده

مزه‌مزه‌کردن قهوه تلخ و زهرماری همیشگی که بیشتر من را یاد رنج‌هایم می‌انداخت تا تسکین دردهایم  و وقت گذراندن در  فضای تاریک و رمانتیک یک کافی‌شاپ بالای شهری که بیشتر مراجعانش دختر و پسرهای تازه قد کشیده و تازه دل داده‌ای بودند که هنوز صحبت‌هایشان از "رنگ موردعلاقه تو چیه"، فراتر نرفته بود، از نظر منِ مثلاً متشخصِ رفیق‌باز ِگول‌خورده‌ای که تصمیم گرفته بود کسی را بُکشد، چون چاره‌ای برایش …

مشاهده

  یک و سی و پنج دقیقه صبحِ پنج‌شنبه نوزدهم بهمن‌ماه یکهزارو چهارصد و دو یک جای خلوت و بی‌سروصدا و بیشتر  پوشیده از رنگ سفیدِکم حال که بعداً فهمیدم درمانگاه بود. «فشارت بیست و دونیم روی دوازده و نیم، معلوم هست چیکار کردی؟» «نمی دونم خانم دکتر، شاید غذا اذیتم کرده» همین اول قصه بگویم، اینکه چرا فشارم آن‌قدر بالابود، یک موضوع بسیار شخصی و خصوصی است و خواهش …

مشاهده

  امروز روز خاک‌سپاری‌ات بود فرزین. همه چیز عالی و مرتب، از انبوه جمعیت بهت‌زده گرفته تا سلام، رژه و مارش نظامی بر تابوت پوشانده شده‌ات با پرچم ایران. گریه و اشک‌های بی‌سروصدا هم تا دلت بخواهد، فَت‌وفراوان. خیلی نگران آن دنیایت نبودم. چون فارغ از اعتقاداتت، تمام معیارها و ضوابط یک زندگی اخلاقی را رعایت می‌کردی. مرد بودی به معنای واقعی فابریک و یک  دهه چهلی ناب  پس چه …

مشاهده

  تمام‌صورتش لبخند بود و تمام چشمانش نگاه، اما فرصت حتی یک‌لحظه خیره‌شدن  به آنها را نمی‌داد. حتی من که احساسم این بود، می‌فهمید دوستش دارم. نمی‌دانم چرا ولی اغلب کفش‌هایش را با بند ساعتش سِت می‌کرد. وسط لاین پیاده‌روی  قدم می‌زد. نه اینکه فکر کنید اهل تظاهر و خودنمایی باشد اصلاً، عادتش بود. جهت حرکتش با من یکی نبود و این بیشتر من را ذوق‌زده می‌کرد؛ چون نگاهش به …

مشاهده

از دادگاه که بیرون آمدم، حس عجیبی داشتم. دلم می‌خواست چیزی را بشکنم، هر چه به اطرافم نگاه کردم چیزی را نیافتم. یک‌لحظه با خودم گفتم، سنگی را بردارم و به سمت یک شیشه کوچک از پنجره‌های  دادگستری پرتاب کنم. نه اینکه فکر کنید، ترسیده باشم و یا اینکه از این جلسه مواجهه حضوری و صحبت‌های همهِ مردان داخل شعبه... رنجیده باشم یا ناراحت باشم از اجرانشدن عدالت و این‌جور …

مشاهده

امروز من خودم را بخشیدم، اگرچه مسیر دشوار و درهم‌پیچیده‌ای  بود  روند این بخشش و فهمیدن. امروز  فهمیدم که بیشتر از همه چیز و همه‌کس از دست خویشتنِ خویش عصبانی و دلگیرم بوده‌ام. خودم را دوست نداشتم و نمی‌دانستم قبل از هر چیز و  هر کس باید اول او را دوست می‌داشتم و در تمام  این  پنجاه و سه  زمستانی  که گذراندم، همه این بار احساسات ناخوشایند و خسته‌کننده را …

مشاهده

از در اتاق که وارد شد، دیدم همه بلند شدند جز من احمق، حالا اینکه چرا احمق بعداً خودتان متوجه می‌شوید. پاها را روی‌هم انداخته و مقداری هم داخل نشیمنگاه مبل سرخورده بودم. مثلاً نمی‌دانستم که حاجی قرار است داماد آینده‌اش را ناگهانی و ناخواسته داخل اتاق اداره ثبت، فقط ببیند و وَرانداز کند. ولی خوب فکر عاقبتش را هم  نکرده بودم و از طرفی خیر سرم می‌خواستم ملاقات عادی جلوه …

مشاهده

  حوالی ظهر  یازدهم خردادماه یکهزاروسیصدوهشتادوهفت، مشهد،بیمارستان مهر   سلام مهرانای عزیزم کف دو دستم خیس عرق شده بود. طول راهرو  بیمارستان را بی‌هدف، می‌رفتم و برمی‌گشتم. با خودم حرف می‌زدم. اینکه چه می‌گفتم، یادم نیست؛  ولی بدون شک  حرف‌های بدرد بخور و معنی‌داری  نبود. بعد از آن  لحظه به دنیا آمدنت این دومین شوکی بود که من را ترساند. یک‌لحظه نفست بالا نیامد و نیز نفس من. صدای پای …

مشاهده